Πρόκειται για μια απαιτητική ορειβατική διάσχιση του Ολύμπου, μήκους 18 χιλιομέτρων, από την λιγότερο δημοφιλή ΒΔ πλευρά του, που ξεκινά από το ρέμα του Ναούμ σε υψόμετρο 1300μ., λίγα χιλιόμετρα πάνω από το χωριό Πέτρα, περνάει από τα επιβλητικά Καζάνια και ανεβαίνει στο οροπέδιο των Μουσών και από κει στις κορυφές του Προφήτη Ηλία (2800μ.), του Στεφανιού (2910μ.) και της Σκάλας (μέσω Κακόσκαλας). Αποφεύγει Μύτικα και Σκολιό (κανείς όμως δεν σας εμποδίζει να τις ανεβείτε κι αυτές), κατεβαίνει στις Γούρνες στα 2400μ. και τελικά κάνει τον κύκλο της μέσω του ρέματος του Πιτσιρίκου που συναντά το ρέμα του Ναούμ από όπου ξεκινήσαμε!
ΡΕΜΑ ΝΑΟΥΜ - ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΜΟΥΣΩΝ (2.700μ.) - ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (2.800μ.)
(6 ΩΡΕΣ)
Αυτή είναι η διαδρομή που κάνουμε κατά την ανάβασή μας στο οροπέδιο των Μουσών μέσα από το ρέμα του Ναούμ. Δυστυχώς κατά την λήψη της φωτογραφίας οι ψηλές κορφές ήταν καλυμμένες με σύννεφα, κάτι απολύτως συνηθισμένο στον Όλυμπο.
Από το χωριό Πέτρα, λοιπόν, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην διαδρομή Κατερίνης - Ελασσόνας, βγαίνουμε στον μοναδικό χωματόδρομο που κατευθύνεται νότια ψηλότερα και οδηγεί στον Κοκκινοπλό. Μέσα στο χωριό υπάρχουν τουλάχιστον τρεις δρόμοι που βγάζουν στον χωματόδρομο, αν μπερδευτείτε απλά ρωτήστε έναν κάτοικο να σας δείξει. (προσοχή, μετά την Πέτρα χρειάζεται οπωσδήποτε υπερυψωμένο αυτοκίνητο, όχι απαραίτητα 4χ4 το καλοκαίρι). Ακολουθούμε τον χωματόδρομο για 10 χλμ περίπου και προσέχουμε να στρίψουμε αριστερά (WPT 01) στο σημείο που βλέπουμε, σε μια διασταύρωση με χτισμένο κιόσκι.
Μπαίνουμε σε νέο χωματόδρομο, δυο φορές χειρότερο του πρώτου, αλλά με πολύ καλή θέα προς τις κορφές.
Μετά από 5 χλμ θα φτάσουμε στην αρχή του ρέματος του Ναούμ (υψόμ. 1300) όπου και ξεκινά το πεζοπορικό κομμάτι της διαδρομής μας, στην τοποθεσία Σπηλιές.
Το ρέμα είναι ξερό και αρκετά ανηφορικό, χωρίς να υπάρχει πουθενά μονοπάτι. Ακολουθούμε απλά το ρέμα προς τα πάνω.
Αν και η διαδρομή δεν χρειάζεται σήμανση, τουλάχιστον στην αρχή της, κάπου κάπου αρχίζουν να εμφανίζονται κούκοι (πέτρες η μια πάνω στην άλλη), περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους!
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε μερικά επικίνδυνα σημεία όπου υπάρχουν σαθρά βράχια πάνω από τα κεφάλια μας. Ο κίνδυνος να φάμε καμιά πέτρα αυξάνεται αν βρέχει ή έχει δυνατό αέρα.
Βρισκόμαστε πάντα στην κοίτη του ρέματος και κοντά στα 1800 μ. Το Στεφάνι στέκεται αρχηγικά από πάνω μας και δεξιά του ο Μύτικας φαίνεται κοντύτερος ενώ είναι μερικά μέτρα ψηλότερος.
Απέναντί μας, Β-ΒΔ, αντικρίζουμε, σε μια από τις σπάνιες κοντινές αποστάσεις, την πιο μεγάλη απότομη ράχη (καμπούρα) της κόψης του Ναούμ και μπορούμε να διακρίνουμε ή να ακούσουμε ανθρώπους (αν υπάρχουν) επάνω της.
Στο σημείο αυτό θέλει ιδιαίτερη προσοχή για να μην χάσετε τον δρόμο σας. Είναι το σημείο (wpt no 5) όπου αφήνουμε το ρέμα και κόβουμε δεξιά όπου ανεβαίνουμε την πολύ απότομη χορταριασμένη πλαγιά που θα μας οδηγήσει από τα 1800 μ.κατευθείαν στο επιβλητικό κέντρο των Μεγάλων Καζανιών περίπου στα 2150 μ. Το κυριότερο που χρειάζεται να κάνουμε εδώ είναι να αποκτήσουμε αντίληψη του χώρου που βρισκόμαστε ώστε να βοηθηθεί ο προσανατολισμός μας.
Στο μεγάλο πλατώ των καζανιών μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Ανάμεσα σε δυο βράχους έχει δημιουργηθεί ένα ωραιότατο καταφύγιο ανάγκης όπου μπορεί κανείς να διανυκτερεύσει χωρίς τον φόβο κακοκαιρίας, αρκεί να έχει μαζί του έναν καλό υπνόσακο.
Η θέα είναι μοναδική και επιβλητική. Μύτικας (κόκκινο) και Στεφάνι (λευκό) δεσπόζουν στο πανόραμά μας.
Από το καταφύγιο ανάγκης ξεκινάει, ωστόσο, η πιο επίπονη ανηφόρα της διαδρομής μας, αυτή που βλέπουμε στην φωτογραφία. Από τα 2150 μ. θα ανεβούμε στο κόκκινο σημάδι που βρίσκεται στα 2700 μ. και δεν είναι άλλο από τον αυχένα που συνδέει Στεφάνι και Τούμπα
Κάπου στα 2/3 της διαδρομής υπάρχει κι αυτό το μικρό λούκι όπου υπάρχει και σταθερά τοποθετημένο ορειβατικό σχοινί βοήθειας το οποίο τον Ιούλιο του 2011 που έγινε η ανάβαση ήταν σχετικά καινούριο και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ελέγξτε το πριν το χρησιμοποιήσετε τραβώντας το με δύναμη ενώ έχετε ασφαλιστεί σε σταθερό σημείο. Εν τέλει, χρησιμοποιήστε το επικουρικά και ΠΟΤΕ μην του εμπιστευτείτε όλο σας το βάρος και το κράτημα.
Τα καζάνια από ψηλά, στο μέσον της τελικής ανόδου προς το οροπέδιο των Μουσών.
Λίγο πριν τον αυχένα, θα δείτε ένα ενδιαφέρον... προφίλ του Στεφανιού, όμορφα φωτισμένο από τα κορεσμένα χρώματα του ηλιοβασιλέματος.
Από τον αυχένα, το καταφύγιο του Γιόσου Αποστολίδη απέχει μόλις 200 μέτρα. Στο βάθος και με υψομετρική διαφορά μόλις 100 μέτρα βλέπουμε την κορυφή του Προφήτη Ηλία (2800 μ). την "ευκολότερη" εκ των ψηλών κορφών του Ολύμπου. Αν αισθάνεστε καλά, προσπεράστε το καταφύγιο και ανεβείτε στον "Ηλία" πριν δύσει ο ήλιος. Λίγο πριν το καταφύγιο θα προσπεράσετε το ταφικό μνημείο του Γιόσου Αποστολίδη, Θεσσαλονικιού ορειβάτη, που τόσο άδικα (αλλά και επιπόλαια) χάθηκε τον Μάη του 1964 στο λούκι του Μύτικα.
Το θέαμα της δύσης του ηλίου από την κορυφή του Προφήτη Ηλία είναι φανταστικό και εξαιρετικά... ρομαντικό αν έχετε ανέβει ζευγαρωμένοι!
Στεφάνι και Σκολιό, όπως φαίνονται από τον Προφήτη Ηλία.
Στην κορυφή του Προφήτη Ηλία υπάρχει πετρόκτιστο εκκλησάκι.
ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΜΟΥΣΩΝ - ΣΤΕΦΑΝΙ (2.910μ) - ΣΚΑΛΑ (2.867μ.) - ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΓΟΥΡΝΕΣ
(2,5 ΩΡΕΣ)
Την επομένη το πρωί το Στεφάνι φωτίζεται από τον πρωινό ήλιο!
Από το οροπέδιο ξεκινάμε για την κορυφή του Στεφανιού όπου θα φτάσουμε σε 40-50 λεπτά διασχίζοντας το μονοπάτι της βάσης του Στεφανιού.
Κάπου στην μέση της διαδρομής στη ρίζα του Στεφανιού, άλλο ένα μνημείο μας θυμίζει ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Έξι ορειβάτες χάθηκαν ακριβώς σε αυτό το σημείο το Δεκέμβρη του 1976 από χιονοστιβάδα ενώ διαπερνούσαν την -χιονισμένη- διαδρομή αυτή.
Περνάμε το Στεφάνι και στην στροφή βρισκόμαστε μπροστά στα μεγάλα Ζωνάρια, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του Ολύμπου, το μονοπάτι των οποίων πλαγιοκοπεί τα Μυτίκια, τις μεγάλες κορφές του βουνού (Μύτικα, Στεφάνι, Σκάλα κλπ). Δεν θα προχωρήσουμε πολύ, καθώς το λούκι του Στεφανιού αρχίζει λίγα μέτρα μπροστά μας.
Τα σημάδια αυτά, λοιπόν, μας δείχνουν την αρχή του λουκιού του Στεφανιού. Ένα λούκι ύψους 200 μέτρων περίπου, λιγότερο απότομο από αυτό του Μύτικα. Χρειάζεται, ωστόσο, κι αυτό προσοχή και να το αντιμετωπίσετε με την σοβαρότητα που απαιτείται.
Περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα θα σας πάρει να ανεβείτε το λούκι και λίγο πριν φτάσετε στην κορφή θα δείτε αριστερά σας να υψώνεται το μεγαλείο της ψηλότερης κορφής του Ολύμπου, του Μύτικα.
Δεξιά σας θα δείτε αντιστρόφως αυτό που βλέπατε λίγη ώρα πριν από το οροπέδιο των Μουσών
Για να πάτε στο ψηλότερο σημείο της κορφής του Στεφανιού (αυτό το βραχάκι που φαίνεται στο βάθος) πρέπει να περάσετε ένα δύσκολο σημείο όπου θα βρεθείτε για λίγα δέκατα του δευτερολέπτου κυριολεκτικά στον αέρα με το χάος των 300 μέτρων από κάτω σας (από την μεριά των καζανιών, δηλαδή). Αν έχει πολύ αέρα και δεν έχετε ασφαλιστεί (με μποντριέ, σχοινί και κρίκους και όχι φυσικά στην... Ασπίς Πρόνοια), μην το επιχειρήσετε και αφήστε το για μια άλλη φορά. Ούτως ή άλλως μιλάμε για ένα δυο μέτρα υψομετρική διαφορά από το σημείο που φτάσατε και δεν έχει και πολύ νόημα να ρισκάρετε την ζωή σας.
Απέναντί σας όλο και κάποιους ορειβάτες θα δείτε στην κορφή του Μύτικα, σαν να είναι δίπλα σας!
Η θέα του οροπεδίου των Μουσών από την κορυφή του Στεφανιού.
Κατεβαίνοντας το Στεφάνι συνεχίζετε στα Ζωνάρια και λίγο παρακάτω προσπερνάτε το λούκι του Μύτικα που ανεβαίνει δεξιά σας. Αν θέλετε να το ανεβείτε και να πάτε στην Σκάλα μέσω Κακόσκαλας, τότε μην ξεχάσετε το κράνος σας.
Εμείς συνεχίζουμε στα Ζωνάρια και μόλις 100 μέτρα παρακάτω από το λούκι του Μύτικα, συναντάμε την αρχή του μονοπατιού που κόβει επάνω δεξιά και μέσω κίτρινων σημαδιών μας οδηγεί απευθείας στην Σκάλα, παρακάμπτοντας με αυτόν τρόπο το επικίνδυνο λούκι και την κορυφή του Μύτικα (γι αυτούς που την έχουν ανέβει ή θέλουν να την αποφύγουν)
Σε μισή ώρα θα είμαστε στην κορφή της Σκάλας όπου θα "στοχεύσουμε" το κόκκινο σημάδι στο βάθος, τον αυχένα που θα μας οδηγήσει παρακάτω στο οροπέδιο των Γουρνών, στα ριζά του Σκολιού και του Χριστάκι. Για να πάμε στον αυχένα μπορούμε να παρακάμψουμε την κορφή του Σκολιού που φαίνεται μπροστά μας ή απλά να την ανέβουμε και να κατέβουμε από την άλλη μεριά στο κόκκινο σημάδι μας.
Από τον αυχένα αυτόν (2.830μ.) θα κατέβουμε την ομαλή πλαγιά του Σκολιού στο σημείο που δείχνει το βέλος (2.420μ.) και είναι το καταφύγιο των Γουρνών, πάντα ανοιχτό για τους ορειβάτες.
Αυτό είναι το διάσελο Σκολιού - Χριστάκι, ένα από τα χαρακτηριστικότερα σημεία των "καπνισμένων" μεγάλων Καζανιών.
Το καταφύγιο ανάγκης των Γουρνών είναι στα 2.420μ. και πάντα ανοιχτό και -δυστυχώς- προσβάσιμο από τζιπάκια λόγω χωματόδρομου που ξεκινάει από τον Κοκκινοπλό. Μην διστάσετε να μπείτε και να καθήσετε μέσα ακόμα κι αν υπάρχουν ντόπιοι που ψήνουν τα κοψίδια τους. Το καταφύγιο είναι του Εθνικού Δρυμού και ανήκει στους ορειβάτες και σε καμιά περίπτωση στους... ψήστες!
ΓΟΥΡΝΕΣ - ΡΕΜΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΥ - ΣΠΗΛΙΕΣ
(2-3 ΩΡΕΣ)
Από το καταφύγιο των Γουρνών ακολουθούμε για πολύ λίγο (100 μέτρα περίπου) τον χωματόδρομο και τον αφήνουμε για να κατέβουμε δεξιά του στο ρέμα του... Πιτσιρίκου που διασχίζει τις κορυφές του Χριστάκι (2706μ.) και του Φλάμπουρου (2470μ.). Κίνδυνος να το μπερδέψουμε με άλλο ρέμα δεν υπάρχει καθώς είναι το μοναδικό που σκίζει τις δυο κορυφές και κατεβαίνει με βόρεια κατεύθυνση η οποία παρακάτω θα γίνει ελαφρά ΒΑ. Στην αρχή θέλει προσεκτική κατάβαση, καθώς οι μεγάλες κροκάλες κυριαρχούν, αλλά σιγά σιγά ομαλοποιείται.
Κάπου στα 1800 μέτρα υψόμετρο θα βρούμε τα πρώτα ρόμπολα και μετά από λίγο θα συναντήσουμε μισοεγκαταλειμένο χωματόδρομο ο οποίος λίγες εκατοντάδες μέτρα παρακάτω θα διασταυρωθεί με τον "δικό μας" χωματόδρομο που μας οδήγησε στην τοποθεσία Σπηλιές όπου και το ρέμα του Ναούμ.
Αν είστε, δε, στα μέσα του Ιούλη, τότε θα εκπλαγείτε με την ποσότητα της αγριοφράουλας που θα βρείτε. Αν δεν σας πονέσει η μέση με το σκύψε - σήκω - σκύψε, θα σκάσετε από τις πολλές φράουλες
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ GPS...
TRACKS: ΚΛΙΚ ΕΔΩ
WAYPOINTS: ΚΛΙΚ ΕΔΩ
KML FILE (GOOGLE EARTH): ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου